(«Жашоо жолу» аттуу чыгармасынан) 1. Адамга жакшы жашоо үчүн, ал эмнени жасашты жана эмнени жасабашты билиши керек. Ал эми аны билиш үчүн ишеним керек. Ишеним — бул адам деген ким жана ал бул дүйнөдө эмне максат менен жашап жүргөнүн билүү. Мындай ишеним ар бир акыл-эстүү адамда болгон жана боло берет. ЧЫНЫГЫ ИШЕНИМ ЭМНЕДЕ […]
(чыгыш уламышы) Үлп эткен жел жок. Биз бүгүн жээкке жетпей деңизде кала турган болдук окшойт. Жээкке чейин дагы отуз чакырымдай аралык бар. Эки мачталуу кичинекей кемебиз эки капталына чайпалып бир орунда жылбай турат. Мачтада суу болгон парустар шалбырайт. Айланабызды бозоргон туман жылчыксыз каптап, асман да, жылдыздар да, деңиз да көрүнбөйт. От жакпай караңгынын кучагында отурабыз.
(аңгеме) Коюу түндүн койнунан таттуу түштүн канаттуу шамалы сууруп чыгып, алтын түстүү таптаза асман астында ажайып бир тоолуу өлкөдө жол четинде турдум. Кылчайып артымды карабасам да тээ ылдыйда аркайган урчуктуу аскалардын жаркыраган кырларын, түбүнө көз жеткис тик жарларды, күн нуруна күзгүдөй чагылышкан көлдөрдү жон терим менен сезип жатам. Жан дүйнөм түркүн түстө кулпуруп, рахаттын бийик
(аңгеме) Кымбаттуу менин досторум, эми мен силерге акылман Сулайман пайгамбар жөнүндө мурдакыларга таптакыр окшобогон жаңы жомок айтып берейин. Ал жөнүндө менден мурун үч жүз элүү беш жомок чыгарышкан. Менин жомогум алардын бири эмес. Бул жомок өзүнө кантип ичкенге суу издеп тапкан көгүчкөн тууралуу эмес же канатынын көлөкөсү менен Сулайман пайгамбарды куйкалап тийген күндүн нурунан калкалаган